مقایسه روش های امنیتی برای افزایش اطمینان در پرداخت سیار با استفاده از تکنولوژی ارتباط میدان نزدیک nfc

با افزایش نفوذ تلفن همراه و توسعه تجارت سیار، استفاده از تلفن همراه به عنوان ابزار پرداخت روزبه روز گسترش می یابد. به دلیل اهمیت امنیت در تجارت و پرداخت و نیز ویژگی های منحصربه فرد شبکه های بی سیم و محدودیت های موجود در ابزار پرداخت، پروتکل های پیشنهادی در حوزه پرداخت سیار علاوه بر تأمین کارایی می بایستی از امنیت مناسبی نیز برخوردار باشند. ارتباط میدان نزدیک(nfc)، ارتباط غیر تماسی را درب تعامل دستگاه های تلفن همراه نزدیک به هم از طریق یک کانال بی سیم را ایجاد می کند. تکنولوژی آن، با استانداردهای کارت هوشمند موجود، سازگار است. مصونیت اطلاعات در پرداخت امری حیاتی است. استراق سمع یکی از بیشترین حملاتی است که فن آوری های مختلفی همچون کیف پول گوگل، nfc و دستگاه شناسایی فرکانس رادیویی(rfid) را مورد هدف قرار می دهد. محققان و کارشناسان امنیتی مکانیسم های مختلف دفاعی، برای حفاظت داده های خصوصی در مقابل دسترسی های غیرمجاز را طراحی کرده اند. این پایان نامه یک لایه ی امنیتی را، با ادغام دو نوع مکانیسم دفاعی شناخته شده اضافه می کند، برای جلوگیری حمله بین دو دستگاه ارتباطی در حالت فعالیت مناسب است. این پروتکل ها برای انجام پرداخت ایمن به کار می روند. اولی با استفاده از الگوریتم رمزنگاری متقارن و پنهان نگاری کار می کند و پروتکل دیگر با استفاده از الگوریتم رمزنگاری کلید عمومی و امضای دیجیتال مکانیسم دفاعی را ایجاد می کند. پروتکل ادغامی توسط برنامه نویسی اندروید برای دستگاه تلفن همراه پیاده سازی شد. این پروتکل به صورت یک لایه امنیتی در دو برنامه مجزای مشتری و تاجر در یک سیستم پرداخت به کار گرفته شده است.